It boatsje is te plak

Eindelijk thuis

Ofwel fries voor: het bootje is thuis. Eindelijk ligt Mandate in de nieuwe thuishaven in Lemmer. Gisterochtend zijn we kort voor 06:00 uur vertrokken uit IJmuiden. In ruim drie uur zijn we via het Noordzeekanaal naar Amsterdam gevaren en om 09:15 waren we door de Oranjesluizen, aansluitend konden we direct door de Schellingwoudebrug. Een perfecte planning.

Vervolgens het IJmeer en het Markermeer op. Het weer was grijs en regenachtig, maar toch mooi. Echte regen hebben op de hele reis nauwelijks gehad. Pas in Engeland en Nederland ging het weer regenen. Ondanks de regen was het geen straf de boot richting het IJsselmeer te sturen, want we zijn bijna thuis!

Op het IJmeer trok de wind aan en eenmaal op het Markermeer konden we zeilen. In IJmuiden was dochter Wilma ook opgestapt en na al die verhalen over de boot wilde ze maar één ding: zeilen. Het grootzeil omhoog en de genua uit en daar ging Mandate: 7 tot 8 knoop.

Na drie kwartier moest het zeil al weer naar beneden, want de sluizen bij Lelystad doemden op. Langs de Bataviawerf de sluis in en daarna het IJsselmeer op. De koers was meer aan de wind dan op het Markermeer, maar opnieuw konden we zeilen. De wind wakkerde aan naar windkracht 5, voorbij Urk zelfs tot 6. Met vol tuig gingen we op Lemmer aan, met het gangboord door het water! De hele reis hebben we niet zoveel water over dek gehad dan het laatste stuk over het IJsselmeer. Eigenlijk hadden we moeten reven, maar daar hadden we geen zin meer in. Mandate maakte het niets uit. Alsof ze zei: "hà, die paar IJsselmeergolfjes, daar lach ik om."

Wat verschilt het IJsselmeer overigens met de oceaan! Korte venijnige golfjes in plaats van lange bruisende brekers. Groene soep in plaats van diep donkerblauw. En geen dolfijnen! Op het IJsselmeer is prima te zeilen, maar Mandate is een schip voor de oceaan, dat is duidelijk.

Na een paar sportieve uurtjes, het laatste stuk motorzeilend naar Lemmer, overigens gelijkopzeilend met een Waarschip 740 met gereefd grootzeil en Genua (ik blijf een zwak houden voor een Waarschip!). Voor de Friese Hoek ook het grootzeil naar beneden en Lemmer binnen.

De laatste meters bleken onverwacht lastig. In het water net voorbij de haveningang liepen we aan de grond! Vervolgens een nauwe haveningang, moeilijk in te varen. Dat wordt nog wat in de toekomst. En in de haven zelf ook aan de grond op 3 meter van de kant. Met de kiel door de modder kwamen we uiteindelijk toch aan de kant. Pfoe! We werden hartelijk ontvangen door Dorien (vrouw van John), Rob (vriend van John), Juan (zwager van Laan) en Peke (havenmeester).

Wauw, we zijn er. Felicitaties van schipper en crew met een brok in m'n keel. Wàt een tocht. Mandate is thuis en heeft ons ook thuisgebracht.