Ze zijn bijna aan wal. Ik kan nog net waarschuwen voor de verslaving van Gerrit. Ik zal vertellen hoe ik die ontdekte.
In het holst van de nacht werd ik wakker in de loodskooi. Ik hoorde een vreemd geluid. Voorzichtig keek ik over mijn kooizeiltje. Het rode licht was aan. In het onheilspellende licht stond een ongeschoren vent, de capuchon over de ogen. Hij deed iets met een lepel en het fornuis. Stond daar een junk te sjanghaaien?
Plotseling rook ik ... kip. En kip is niet vermeld op Lijst I of Lijst II bij de Opiumwet! Het was Gerrit, die zijn geliefde Maruchan Chicken Flavor Instant Lunch klaarmaakte. Dat kent u niet? Het zijn Japanse noedels in een beker. Kokend water erbij, en aanvallen! Lekker en handig aan boord, maar bij het eten ga je lijken op Neptunus himself. Inderdaad, vanwege de baard.
Er waren nog zes bekers over in Horta. Gerrit zit al vier dagen zonder. Hij is in de fase van cold turkey, of beter: cold chicken. Kan dit nog ambulant of is klinische opname nodig? Alles komt nu aan op wilskracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten