Eerste eigen tochtje

Mandate in de Westerhaven in Medemblik

 
Afgelopen weekend zijn we voor het eerst zelf met de boot op pad geweest. Met zus, zwager, neef en zoon even op en neer naar Medemblik. Zaterdagmiddag heen en zondag terug. De grootste uitdaging was het uitvaren van de haven. Dat hebben we heel voorzichtig gedaan, want deze keer stonden er geen ervaren oceaanzeilers ons op de vingers te kijken. Gelukkig ging alles goed.

Net toen we zaterdagmiddag uit Lemmer vertrokken begon het te regenen en met tussenpozen heeft het naar Medemblik geregend. Dat was geen verrassing, want volgens de weersverwachting zou het dat ook gaan doen. Scherp aan de wind (35 graden!) en met 6,5 à 7 knoop naar Medemblik gevaren. Onderweg kwamen we nog een mooi Waarschip 1010 tegen, de Tierelier, en die deed zijn naam eer aan.

In Medemblik snel de Westerhaven ingevaren. Direct nadat we binnen waren, plaatste de havenmeester het bordje "vol" bij de ingang. Afgemeerd langs een tot in de puntjes verzorgde Lemsteraak. De man en vrouw aan boord keken toch wel een beetje vreemd op van plaatsnaam "Philadelphia" op de spiegel van Mandate. Dat moeten we binnenkort toch maar eens veranderen in "Lemmer".
's Avonds in Medemblik passeerde het koufront en vervolgens klaarde het op. Ondanks het regenachtige weer waren we toch blij dat we gegaan waren. Heerlijk om Mandate weer de vrije teugel te geven. 's Avonds lekker een pizza gegeten in Medemblik.

Zondagochtend om half 11 weer vertrokken en om 2 uur 's middags waren we al weer in Lemmer. Veel bootjes op het water en onze levensgrote "USA 3311" in het grootzeil zal best wel wat opgetrokken wenkbrauwen hebben opgeleverd. Beter weer, vrijwel droog, prachtige wolkenluchten en in het oosten donkere buienluchten (ook dat was volgens de verwachting). Windkracht 4 uit het noordwesten, vol tuig inclusief kotterfok en met zo'n 8 knopen zonder drama in no time naar de overkant. Dicht bij Lemmer kwamen we de Tierelier opnieuw tegen. Nu viel ook het bordje "Te Koop" aan de reling op...hmm.
Opnieuw voorzichtig de haven in, deze keer vooruit, de punt de hoek in steken en met het magische wieleffect de kont de haven in draaien. Alles ging goed, pffff. Gelukkig is de blubberige havenbodem één groot natuurlijk stootkussen, dus eigenlijk kan er weinig mis gaan.

Vroeger vonden we het IJsselmeer best wel groot. Nu? Nu was het echt een kippe-eindje.